tanka.

Eg våkna nettopp med tåra i auan av en drøm eg hadde.

Den gjekk sånn at eg va kommen heim, og eg passa rett og slett ikkje inn meir. Eg hadde forandra meg så mykje at eg ikkje greide å være venn me Gunnar og Einar. Mamma visste ikkje ka ho sku gjøre, og i drømmen så eg at mens pappa hørte på koffer eg va så utruli lei meg, gråt han også. Så våkna eg.

Eg innrømme å være redd for at eg ikkje bi å passe heilt inn. Kor rart e ikkje det? Eg som vanlivis ikkje bryr meg om ka andre synes, kjøre mitt eget løp, e redd for forandringan som har skjedd heime mens eg har vært i Brasil.

Det e no mindre en tre vekke te eg reise heim. Det rakk aldri å synke heilt inn (eller eg rakk aldri å knytte skikkelie bånd), så eg bekymre meg ikkje så veldi. Eg lure igrunn på om det e muli å berre droppe siste året i norge som en AFS-er, fordi eg har i bunn og grunn berre dårlie opplevelsa å referere te. På den annen side vil eg jo også motarbeide at andre på yrkesfag oppleve trøbbelet eg har gjort (selv om kanskje en del va selvpåført) me skole. Velg USA. Det virke kjedeli, men du har faktisk muliheit te å få året godkjent. Eg må ta året om igjen. Vi får se etter sommerferien ka det bi te.

Idag ska eg også på den siste afs-campen i Brasil, og eg grue meg. Eg kjenne kanskje 4 persona, og eg har ikkje nokka eg ønske å reflektere over med andre. Dem ska få sleppe å høre den utrluli kjedelie historia om korsn eg har hatt det, ska ikkje ødelegge det happy-go-lucky bildet afs har greid å holde så lenge. Eg fekk aldri inntrykket av kor alvorli det egentli va før eg først va der. Ska eg sitere AFS, det finnes ikkje dårli eller bra inntrykk, berre annerledes. Det e litt... ka ska eg sei? feil? I hvert fall gjeld ikkje dette for alle.

Men over te nokka heilt anna! Eg har tellet brusbokser drukket i løpet av utvekslingsåret, og har tellet meg te 109 brusboksa. Imponeranes, sant? en brusboks omtrent kvær tredje dag. Men det e berre brusboksan. Eg har drukket LANGT meir brus fra flaske... Men det må eg nok slutte me når eg kjem tebake te Norge. (men eg har egentli ikkje lyst te det, det e så godt!)