Eg syntes denne videoen va så fin den måtte berre opp her.

	En timelapse-reise gjennom Japan
	Vakkert, beroligende og fascinerende.
	Se denne saken på Start.no

tanka.

Eg våkna nettopp med tåra i auan av en drøm eg hadde.

Den gjekk sånn at eg va kommen heim, og eg passa rett og slett ikkje inn meir. Eg hadde forandra meg så mykje at eg ikkje greide å være venn me Gunnar og Einar. Mamma visste ikkje ka ho sku gjøre, og i drømmen så eg at mens pappa hørte på koffer eg va så utruli lei meg, gråt han også. Så våkna eg.

Eg innrømme å være redd for at eg ikkje bi å passe heilt inn. Kor rart e ikkje det? Eg som vanlivis ikkje bryr meg om ka andre synes, kjøre mitt eget løp, e redd for forandringan som har skjedd heime mens eg har vært i Brasil.

Det e no mindre en tre vekke te eg reise heim. Det rakk aldri å synke heilt inn (eller eg rakk aldri å knytte skikkelie bånd), så eg bekymre meg ikkje så veldi. Eg lure igrunn på om det e muli å berre droppe siste året i norge som en AFS-er, fordi eg har i bunn og grunn berre dårlie opplevelsa å referere te. På den annen side vil eg jo også motarbeide at andre på yrkesfag oppleve trøbbelet eg har gjort (selv om kanskje en del va selvpåført) me skole. Velg USA. Det virke kjedeli, men du har faktisk muliheit te å få året godkjent. Eg må ta året om igjen. Vi får se etter sommerferien ka det bi te.

Idag ska eg også på den siste afs-campen i Brasil, og eg grue meg. Eg kjenne kanskje 4 persona, og eg har ikkje nokka eg ønske å reflektere over med andre. Dem ska få sleppe å høre den utrluli kjedelie historia om korsn eg har hatt det, ska ikkje ødelegge det happy-go-lucky bildet afs har greid å holde så lenge. Eg fekk aldri inntrykket av kor alvorli det egentli va før eg først va der. Ska eg sitere AFS, det finnes ikkje dårli eller bra inntrykk, berre annerledes. Det e litt... ka ska eg sei? feil? I hvert fall gjeld ikkje dette for alle.

Men over te nokka heilt anna! Eg har tellet brusbokser drukket i løpet av utvekslingsåret, og har tellet meg te 109 brusboksa. Imponeranes, sant? en brusboks omtrent kvær tredje dag. Men det e berre brusboksan. Eg har drukket LANGT meir brus fra flaske... Men det må eg nok slutte me når eg kjem tebake te Norge. (men eg har egentli ikkje lyst te det, det e så godt!)

Ka e det som skjer?

Eg så Einar på Folkebladet nettTV...
Eg flire nervøst over kor lang han har blitt... Ei lita stund trudde eg det va Gunnar te eg huska at Gunnar ikkje spille fiolin... Ka har skjedd me Einar? Det e ikkje den Einaren eg reiste ifra! Gud må hate meg (antatt at han finnes) først knuse han utvekslingsåret mitt, også tar han bort den kjæreste lillebrorn min! (sorry Gunnar, men han e meir kjær for meg en det du e, lev me det vesst du må) Ka skjer nest? jo, han sørge for at heile turen heim bi regnværsdaga. Så ser vi om det bi troll i ord... Flaks eg kjøpte gavan te Gunnar og Einar i samme størrelse...

Idag va eg på naboby-besøk og dro te en veldi, veldi fin park... eller, det va ideen, te det viste seg at eg ikkje hadde tatt med nok penga (det hadde forresten ikkje de andre eg reiste med heller)te å betale inngangen... Men fekk tatt endel bilda, så det e et pluss.

Den 12. ska eg (motvilli) på AFS camp for å mimre over utvekslingsåret... Det e obligatorisk, så eg har ikkje nokka anna valg enn å drepe stemninga der med mitt mindre heldige utvekslingsår (klart, fleire har ikkje trivdes, men eg må ha vært et veldi ekstremt uheldi tilfelle).
Dit må eg ta med et bilde av meg på 10cm*15cm, og nokka med emosjonell verdi til hemmelig venn-leken... (Meine dem alvorli at vi berre ska gi bort nokka vi e veldi gla i?) så eg ska skrive reisedagboka mi over på Word dokument, skrive ut, og brodere med 10-20 bilda fra turen. Eg sei berre 10-20, fordi eg synes det e akkurat passe minna eg tør gje bort (klart eg beholde jo originalan selv), og eg forstår ikkje tankegangen te AFS heilt...
Menmen, imorra ska eg jobbe heile dagen med å skrive ting over på data, skrive ut, og hefte sammen.