regla, regla regla...

Okei, nytt innlegg.

Regler gjennomsyre hverdagslive, og eg føle nesten (merk nesten) at eg går på nåle førr å ikkje gjøre feil. Også gjør eg det likevel, og det vise Irmã gjennom et nytt sett regla, skrevet uten en eneste forklaring, nokka som slår meg som lyn fra klar himmel.
Sjokksettanes. Eg va så opprørt, at eg måtte ringe kontakten, ho kunne ikkje hente meg og gje meg trøst, og det va ingen heime, så satt da der og følte meg heilt miserabel, gråt som ti fossa, te Pai kom heim, og eg fekk forklart heilheita.
Eg lærte at Irmã e veldi utålmodi, nokka som forklare reglan frå open himmel. Så klart, noen av reglan skjønte eg, fordi dem va logiske, mens andre virka heilt urimelie. Det siste ho skreiv va, at eg sku spise lunch på skolen, og ikkje gå heim. Proleme e at eg ikkje har råd te å spise på skolen hver dag vesst eg ska bi mett, og samtidi betale svømming og språkklassa. Så forklarte Pai at det va for å gjør e ting lettar for meg, siden sola e sterkar her en det eg e vant me, og at eg ikkje trengte å gjøre det.
Det andre kom ganske tidlig, som va at eg ikkje sku skitne te vasken me tannkrem resta. Hvilke tannkrem resta?! Eg skylle skum og heile pakka ned, gnikke kummen rein, me fingran, for å få alt ned. Også sei ho at eg ikkje ska skitne te vasken?! Me tannkrem?! Ja, når ska eg pusse tennan da?! Som du ser, ulogisk. Så forklarte Pai meg probleme, og eg sa berre okei, for å få det unna. Eg e veldi (merk veldi) rensli når det kjem te tannpuss. Eg sikte på sluke, og treff som oftast så nært at kranstrålen skylle vekk skummet vesst eg ikkje får blink.
Det tredje va faktisk ikkje uforståeli, men veldi urimeli, fordi eg hadde lagt frå meg dyne og pute på gulvet unnet vinduet etter å ha lufta det mens eg va på skolen, og eg hadde ikkje tid te å brette og perfeksjonere greian, fordi eg sku først på svømming, og etterpå te språkklasse. Men det skjedde en gang, EN GANG, og dem lage en regel av det. Koffer bryr ho seg om det? Det e jo ikkje ho som søv på puta og under den dyna.
Det e fortsatt forespørsel, nei, krav, nei, ordre. HOLD ROMMET RYDDIG. Eg prøve så godt eg kan, men ingenting e visst bra nok. Eg har ofte midlertididg rot, som kjem i løpet av dagen, som at eg slenge sekk og nøkla på senga, og sett frå sandalan på golvet. Men eg rydde alltid opp før eg legg meg, eg lar til og med døra te romme stå åpnet så dem kan se at eg har det ryddig på rommet før eg fer te skolen. Og eg får ingen respons. Berre rydd rommet.

Det verste e at eg har følelsen av at rommet mitt e det ikkje foreldran mine som bestemme reglan for, ho har berre tenkt at ”hey, eg ska holde helvette me Brorn min, og sette regla førr rommet hans”. Faktisk meine ho at det ikkje en gang e mitt rom, siden det e hennes hus, og hennes familie.
Så klart, selvfølgeli e det ikkje sånn. Ho kommunisere for foreldran, men ho har en måte for kommunikasjon eg ikkje takle. Det e måten ho skriv beskjeden på, og det at ho ikkje engang orke å prate me meg. Ho tenke ikkje på å takke for det eg gjør, og sei at det treng du ikkje gjøre, også forklare koffer. Eks. Eg bynnte no av og te da å dekke te frokost for foreldran her, så det sku bi greiar for dem å stå opp. Kontaktens ide, men så skriv ho (Irmã) ”Ikkje nødvendig å dekke til frokost.” Ingen forklaring, ingen takk for tanken. Pai forklarte at han spis et par sandwich, og Irmã spis ikkje frokost, og Mãe står opp så seint at det ikkje e vits. Den setninga såra meg mest. Mest fordi eg prøvde å være snill, hjelpe dem i hverdagen, også sei Irmã at det e ikkje nødvendi, tydlivis utan å tenke over at eg ville hjelpe, også takke for det. Enten tankeløst, eller pur faenskap. Eg stemme det siste. Eg berre veit at ho ikkje like meg.

Eg trur no me full kraft, uansett ka andre sei, at ho hate meg. Punktum finale. Eg e urokkeli no. Trist, fordi eg veit ho e betre, men sånn bi det. Ho snakke ikkje stort meir me meg, og ho ignorere ”hei!”-ene mine. Eg bryr meg ikkje lenger me å kommunisere me henne meir enn nødvendi (som når et spørsmål må stilles, og eg får ikkje heilt te) Eg har gode venna på skolen, og så klart de andre utveksleran, både frå AFS og Rotary.
Men eg bekymre meg over å ikkje bruke nok tid me familien. Husarbeid regnes ikkje, så da forsvinn heile uka (for det meste) før kl. 21:00, og store dela av helga, fordi eg går te fots te sentrum frå kl. 14:00 te 20-21:00, og elles e det lite å gjere etter husarbeide e gjort. Eg ser ikkje på TV, fordi eg enten ikkje e interessert nok i sport te å orke, eller eg har ikkje egentli sjangs te å fange anna enn ord og noen formuleringe. Men det betre seg, fordi Pai forklarte alt på Portugisisk, og eg forsto alt. Han forklarte til og med ordene eg ikkje kunne på portugisisk! Så no kan eg et synonym te ”Være alene”… Eg e stolt av meg sjølv.

Hmm… Eg har bynnt å telle brusboksa eg drekk, så eg ser kor mykje meir eg drekk no som eg har bedte råd en eg ville hatt i Norge, og så lang har eg drukket 14. Eg veit det så presist, fordi eg tar vare på den opne-dingsen. Eg kan også skille boksan frå hverandre. BURN e rød, Guaraná Kuat e gull, og resten (for det meste Cola) e sølv. Smart? Så ser eg om eg drekk meir lokal brus, eller om eg drekk meir internasjonalt reklamert brus… Neste innlegg e reglan oversatt, og ska oppdateres etter kvart som dem finn opp nye. Alle.